Το χωριό του καφέ

 Εν Αθήναις, εν έτη 1834

Το χωριό µε τα οθωµανικά χαλάσµατα που αντίκρισαν οι Βαυαροί του Οθωνα στα 1834 αλλάζει ταχύτατα όψη.

Η ανοικοδόµηση της πόλης είναι εντυπωσιακή. Αµαξες και µια ιππήλατη λεωφορειακή γραµµή εξυπηρετούν τον πληθυσµό που εισρέει στην πρωτεύουσα.
Τα καφενεία είναι οι πρώτοι επαγγελµατικοί χώροι που δηµιουργούνται µόλις εξασφαλίζεται στέγη. Μέσα σε 30 χρόνια η Αθήνα αποκτά 100 καφενεία. «Bella Grecia», «Καφενείο των Αγωνιστών», «Καφενείο της Παλαιάς Αγοράς», «Καφενείο των Γερόντων»... Απλά και λιτά, µε ανατολίτικο διάκοσµο, καφέ, λουκούµι και ούζο για τους πελάτες των µεσαίων και λαϊκών στρωµάτων, µε καθρέφτες, ευρωπαϊκό ντεκόρ και καφέ µε γάλα για τους ξένους διπλωµάτες, την αστική τάξη και τους αριστοκράτες Φαναριώτες.

Η ιστορία της χώρας ολόκληρης συνδέεται µε τους χώρους αναψυχής και εστίασης. Εκεί οι Ελληνες συναντιούνται και συζητούν, οργανώνονται σε οµάδες, αποκτούν ταυτότητα, ετοιµάζουν τις επαναστάσεις τους, εξηγεί ο συγγραφέας σε όποιον δεν κατανοεί τη σχέση του Ελληνα µε το καφενείο και την ταβέρνα.
Στο καφέ-ζαχαροπλαστείο του Ζαχαράτου στο Σύνταγµα, στην «κλώσσα όλων ανεξαιρέτως των νεοσσών της πολιτικής», µε τα πολυτελή κάτοπτρα, τα αναπαυτικά ανάκλιντρα και το πρόθυµο προσωπικό που σερβίρει «υποβρύχιο», καφενείο το οποίο το «Ελεύθερον Βήµα» χαρακτηρίζει το 1928 «ανωτάτη έδρα πολιτικών επιστηµών!», θα βρούµε όσους έχουν πολιτικές φιλοδοξίες από τη δεκαετία του 1880 ως το 1960.

Απόσπασμα από το δημοσίευμα: Πώς ζούσε, γλεντούσε και ονειρευόταν η Αθήνα
By: ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ
Link: http://pisostapalia.blogspot.com/2012/01/blog-post_2439.html