By:Dimitris Koykoyravas
Ο Μήτσος Μάνταλος από την Πρασιά Ευρυτανίας είναι ένας σύγχρονος αυτάρκης, άνθρωπος. Ζει και πορεύεται καλλιεργώντας λίγα τετραγωνικά γης.
Σπανίζουν πλέον οι περιπτώσεις ανθρώπων που ζουν σήμερα εκτός αγοράς ή πιο σωστά, που καταφέρνουν να μην εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από αυτή. Το γεγονός μπορεί να εκληφθεί ως ακούσια ή και εκούσια πολλές φορές περιθωριοποίηση, αλλά όπως και να είναι, σημασία έχει πως τη ζωή αυτών των απλών ανθρώπων χαρακτηρίζει ακόμη το παλιό μοντέλο επιβίωσης που ως στόχο είχε μόνο την δια του προσωπικού μόχθου αυτάρκεια και επάρκεια των παραγόμενων αγαθών για ένα μόνο έτος. Σημειώνουμε πως το παραγωγικό έτος γι’ αυτούς τους ανθρώπους ακολουθεί πιστά τη ροή του χρόνου και οπωσδήποτε επηρεάζεται και εξαρτάται πολλές φορές από τον άστατο καιρό και τις ιδιοτροπίες του.Χαρακτηριστική περίπτωση αυτής της στάσης ζωής είναι ο Μήτσος (Δημήτρης) Μάνταλος, ο οποίος με τη γυναίκα του Διαμάντω και τους γιούς του, Θωμά και Πάνο που ασχολούνται με την κτηνοτροφία κατοικούν στο μικρό συνοικισμό Λαγκάδα του Προδρόμου Πρασιάς .Όλη του τη ζωή ο Μήτσος διακατείχετο από μια αρχαϊκή έννοια γύρω από τη ελευθερία και γι’ αυτό, σαν έφυγε κάποτε να δουλέψει στα εργοστάσια της Βοιωτίας, τα βρόντηξε όλα και επέστρεψε στο χωριό όπου δούλεψε και έζησε μέχρι σήμερα σαν αγρότης, κτηνοτρόφος, κτίστης, πεταλωτής και άλλα σχετικά και κύριο μέλημά πάντα ήταν η αυτάρκεια του σπιτιού σε τρόφιμα.Μεταξύ των άλλων όμως, ο Μήτσος είναι ο μόνος, που μέσα σε αυτή την άποψη για την ιθαγενή ελευθερία καλλιεργούσε πάντα και καπνό για λογαριασμό του. Έτσι στην άκρη του κήπου, ο Μήτσος φυτεύει την άνοιξη νεαρά φυτά που έχει μεγαλώσει ο ίδιος με πολλή φροντίδα στο φυτώριο και από εκεί και πέρα, τα παρακολουθεί να αυξαίνουν το μπόι τους και είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να τα προστατεύσει από χαλάζι η χοντρή βροχή. Σαν ωριμάσουν τα φύλλα, αρχίζει και τα κόβει ένα – ένα και τα ξεραίνει σε μια ειδική εγκατάσταση. Αφού τελειώσει η ξήρανση τα δένει σε μικρές αρμαθιές και τα κρεμάει ψηλά στην αποθήκη απ’ όπου μια φορά την ημέρα, τραβάει μερικά και τα ψιλοκόβει με ένα μαχαίρι – ξυράφι και τυλίγει τσιγάρα με μια μηχανή.Παλαιότερα τα τύλιγε με τα δάχτυλα, αλλά προτιμάει αυτόν τον τρόπο γιατί γίνονται πιο σφιχτά και οπωσδήποτε πιο ευπαρουσίαστα για να τα προσφέρει και στους φίλους του.Το κόψιμο του καπνού είναι μια ιδιαίτερη στιγμή της ημέρας του Μήτσου και το απολαμβάνει σαν μια μικρή χαρά της ζωής, όπως εξάλλου και το φρέσκο τσιγάρο.Πέρα από αυτό όμως, ούτε το εισόδημά του επηρεάζεται από τη φορολογία και βεβαίως, όταν το ανάβει το «στριφτό» του ευωδιάζει η μικρή αυλή από πραγματικό καπνό.
http://prassia-eyrytanias.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου