Ο Σέμπρος...

Ευθυμογράφημα

Εδώ και λίγα χρόνια ο κυρ Κώστας έδινε μισακές τις ελιές στον Αντωνάκη το Σέμπρο.Δεν έβγαζαν και πολλά πράγματα,κάτι κουκού-τσια είχαν.Εφέτος όμως ήταν η χρονιά τους και τα λιόκλαρα ήταν τσακιστά επάνω στα λιόδενδρα.
Άκουσε ο κυρ Κώστας και για υψηλές τιμές στη τιμή του λαδιού και έκατσε και σκέφθηκε:Δεν κατεβαίνω στο χωριό,μιας που είμαι αργόσχολος κι όλας ,να μαζέψω μόνος μου τη
σοδιά και να οικονομίσω και κανένα παρά ,αφού πρώτα γεμίσω τα ντεπόζιτά μου;Μέχρι εκεί όλα καλά.

Δικές του είναι οι ελιές ό,τι θέλει τις κάνει ο άνθρωπος.
Αλλά εκείνος ο φουκαράς ο Σέμπρος που δουλεύει ξένες ελιές μιας και δεν έχει δικές του για
να εξοικονομίσει το λάδι της χρονιάς, δεν είναι πρέπον να τον είχε προειδοποιήσει ο κυρ Κώστας,για να ξέρει τι θα κάνει ο άνθρωπος; Χριστούγεννα έρχονται βρε αδελφέ μου, χειμώνας έχει μπεί,φαμίλια έχει ο φουκαράς ο Σέμπρος,γιατί να πει το λάδι,λαδάκι;Και τη στιγμή μάλιστα που υπήρχαν ενωρίτερα περιπτώσεις να πάρει μισακές ελιές από κάπου αλλού.Όλα αυτά δεν τα σκέφθηκε ο κυρ Κώστας και μια και δυο ένα πρωί ξεκινά με το τσούρμο του για να μαζέψουμε τις ελιές. Το μαθαίνει ο Αντωνάκης και γίνεται έξω φρενών ο άνθρωπος και με το δίκιο του βέβαια.
Σου λέει,εγώ τις δούλεψα όλο το χρόνο ,τι ήμουνα είλωτας; Να με πιάνει κορόιδο και να με καπελώνει κιόλας; Ξεκινάει κι’αυτός και πάει στον εισαγγελέα,ο οποίος μετά τις σχετικές έρευνες δίνει εντολή να επιστρέψει ο ιδιοκτήτης τον μισό ελαιόκαρπο,από όσο είχε μαζέψει,στο Σέμπρο και να αναλάβει κανονικά το τίναγμα ο Σέμπρος με το ανάλογο δικαίωμα όπως τις προηγούμενες χρονιές.Έτσι την πάτησε ο κυρ Κώστας και τώρα πίνει στη γωνιά σκεφτικός το καφεδάκι του,που το φυσάει και δεν κρυώνει.

Ο καφενόβιος

Υ.Γ:Το κείμενο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα <<Η Βαλύρα της Μεσσηνίας>>
του Συλλόγου Βαλυραίων της Αθήνας.Τα ονόματα είναι φανταστικά,η ιστορία όμως
είναι 100% αληθινή.
Το σκίτσο είναι του αείμνηστου δάσκαλου Θόδωρου Κ.Καυκούλα,εκ των ιδρυτικών και
εκ των πρωτοπόρων μελών του Πολιτιστικού Συλλόγου ο Θάμυρις.